داو آخر

  اگه ناراحتی، لازم نیست شعری بنویسی که دلیل ناراحتی‌ت رو توضیح بده. خود شعر باید خشمگین باشه. همین......وقتی هم که شعر رو نوشتین، یه طوری که انگار تو کتاب درسی باشه و اصلا هیچی از شاعرش نمی‌دونین، را داو آخر...

 

اگه آهنگی بشنوین که دل‌تون رو به درد بیاره، به خاطرش گریه کنین و بعد یه دفعه دیگه گریه‌تون نگیره، دیگه به اون آهنگ گوش نمی دین.

 

سیزده دلیل برای این‌که - جِی اَشِر

 

 

داو آخر...

 

معمولا وقتی تصور عمومی از یه نفر عالیه، آدم باید منتظر باشه که اون تصویر از هم بپاشه. همه منتظرن که با یه اشتباه و حیاتی و خودش رو نشون بده.

 

سیزده دلیل برای این‌که - جِی اَشِر

 

 

داو آخر...

 

آدم هیچ وقت نمی فهمه تو زندگی دیگران چی می گذره، فقط زندگی خودش رو می دونه. و وقتی با زندگی آدم ها بازی و می‌کنین، فقط یه قسمت کوچیکش که نیست. متاسفانه، آدم نمی تونه دست به انتخاب بزنه و دقیقا یه نقطه رو نشونه بگیره. وقتی با زندگی آدم ها بازی می‌کنین، با کل زندگی‌ش بازی کردین.

 

سیزده دلیل برای این‌که - جِی اَشِر

 

 

داو آخر...

چطور می شه هرچی که تو دل‌تونه به یه نفر - کسی که اولین باره باهاش حرف می‌زنین - بگین؟ نمی‌تونستم. خیلی زود بود.
ولی نبود.
یا شاید دیر شده بود.
ولی حالا داری می گی. چرا این‌قدر صبر کردی؟

 

سیزده دلیل برای این‌که - جِی اَشِر

 

 

داو آخر...

 

چه احمق هایی هستیم، نه؟ واقعا چه احمق هایی! توی آفتاب نشستیم و داریم آواز می خونیم. اونم آواز عاشق وانه، من برای عشق زیادی پیرم و تو زیادی جوونی، ولی وقتمون رو با خوندن آواز عاشقانه هدر می دیم. ای بابا، بیا یک لیوان شربت بزنیم. باشه؟

 

 

خانواده‌ی من و بقیه‌ی حیوانات - جرالد دارل

 

 

داو آخر...

 

لری در بین هر آواز مکثی می کرد تا به اطلاع هرکدام از افراد خانواده که تصادفا آنجا بود برساند بهار برای او سالی نو نیست، بلکه مرگ سال پیش است.

 

 

خانواده‌ی من و بقیه‌ی حیوانات - جرالد دارل

 

 

داو آخر...

مارگو گفت: «عجب بلایی سر کاغذهات آوردن!»
لری لحظه ای خیره به مارگو نگریست و آه عمیقی کشید.
سرانجام گفت: «واقعا چه ذکاوتی به خرج دادی. تو رو برای این آفریدن که یک فاجعه و رو به مبتذل‌ترین شکل جمع‌ بندی و کنی. چقدر به قدرت بیان فصیح تو در یک لحظه ی سرنوشت‌ساز حسرت می خورم.»



خانواده‌ی من و بقیه‌ی حیوانات - جرالد دارل

داو آخر...

 

نیاز اصول و سرش نمی شود. این را وقتی هنوز جوان و قوی بودم یاد گرفتم. همان موقع که مجبور شدم دوچرخه ی یک خادم ارتش رستگاری را بدزدم.

 

 

دختری که پادشاه سوئد را نجات داد - یوناس یوناسون

 

 

داو آخر...

 

زن جوان گفت که باورش نمی شود مردانی مثل هولگر وجود داشته باشند.

این جمله چنان تاثیری بر قلب هولگر دو گذاشت که بی اختیار این جمله از دهانش خارج شد: «مشکل اینجاست که من هم وجود ندارم.»

 

 

دختری که پادشاه سوئد را نجات داد - یوناس یوناسون

 

 

داو آخر...

 

دختر جوان خشمگین پرسید: «آمریکایی هستی؟» و بعد اضافه کرد از آمریکایی ها متنفر است.

نومبکو هم پاسخ داد که اهل آفریقای جنوبی است و بعد گفت با توجه به جمعیت ایالات متحده متنفر بودن از تمام آمریکایی ها کار مشقت و باری است.

 

 

دختری که پادشاه سوئد را نجات داد - یوناس یوناسون

 

 

داو آخر...

 

در دوران نوجوانی سِلستین به این نتیجه رسیده بود که در جامعه ای پولکی گرفتار شده است. جامعه ای که در آن ثروتمندان هر روز ثروتمندتر می شدند در حالی که خود او فقیرتر می شد زیرا پدرش پول تو جیبی او را به بهانه ی این که سلستین به حرف های او و مادرش گوش نمی کرد، قطع کرده بود (مثلا والدین سلستین از او خواسته بودند آن قدر هر روز، سر میز صبحانه، به آن ها نگوید خوک های سرمایه دار).

 

 

دختری که پادشاه سوئد را نجات داد - یوناس یوناسون

 

 

داو آخر...

نومبکو گفت که دوزاده هزار پتاژول یعنی چه: یعنی بمب هر چیزی را که در شعاع پنجاه کیلومتری اش باشد نابود می کند و در بدترین حالت هوای بد و وزش باد می تواند میزان خسارت را دو برابر کند.پادشاه زیر لب گفت: داو آخر...

 

زمانی که فکر کردن فردریک رین‌فلد تمام شد رو به پادشاه کرد و گفت: «داشتم فکر می کردم.»
پادشاه گفت: «عالیه. اگر از من بپرسی می گویم این همان کاری است که ما به خاطرش نخست وزیر استخدام می کنیم.»
 

دختری که پادشاه سوئد را نجات داد - یوناس یوناسون

 

 

داو آخر...

 

 

خب، بعد از سال دوهزار سرعت همه چیز بی‌نهایت زیاد شده بود: اتومبیل ها، هواپیماها، اینترنت و همه‌ی چیزهای دیگر! پس انسان ها به چیزی ثابت، استوار و مطمئن نیاز و داشتند.

«مثلا یک پادشاه؟»

 

 

دختری که پادشاه سوئد را نجات داد - یوناس یوناسون

 

 

داو آخر...